24 Μαΐου 2014, Ρεαλιδάδ. Ο Γκαλεάνο ζει. Ο αγώνας συνεχίζεται

24 ΜΑΙΟΥ 2014. ΡΕΑΛΙΔΑΔ. Ο ΓΚΑΛΕΑΝΟ ΖΕΙ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Κάτω από τον ήλιο της ζούγκλας Λακαντόνα του νοτιοανατολικού Μεξικού στο κέντρο του καρακόλ 1, οι άντρες και γυναίκες ζαπατίστας δυνατοί, οργανωμένοι, με αξιοπρέπεια και θάρρος καλωσορίζουν όλους/ες  όσοι/ες  αισθάνονται τον ίδιο πόνο και την ίδια οργή για την δολοφονία του συντρόφου Γκαλεάνο είτε βρίσκονται εκεί δίπλα τους, στη Ρεαλιδάδ είτε αγωνίζονται σε μια άλλη «πραγματικότητα» (Ρεαλιδάδ)  αυτού του κόσμου. Κοιτούν το καραβάνι με τα  πάνω από 1000 μέλη της Έκτης, μαθητές στο μικρό σχολείο της ελευθερίας, και τα ελεύθερα μέσα από διάφορα μέρη της χώρας που φτάνει στο καρακόλ.

Στη σκηνή που βρίσκεται στο κέντρο του καρακόλ υπάρχουν 6 πανώ με συνθήματα που απαιτούν δικαιοσύνη για τον δολοφονημένο σύντροφο. Σε ένα από αυτά είναι γραμμένο ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Μάρκος «Ο πόνος και η οργή». «Και εξαιτίας του πόνου και της οργής φορέσαμε ξανά τις μπότες, τη στολή μας,  ζωστήκαμε το πιστόλι και καλύψαμε το πρόσωπό μας.»

Οι εξεγερμένοι (insurgentes) [1] φορούν ένα μαύρο κάλυμμα στο δεξί μάτι, μια ροζ κορδέλα στο μέρος της καρδιάς και μια μαύρη, ως ένδειξη πένθους, στον αριστερό ώμο. Όλοι μαζί σχηματίζουν μια προστατευτική αλυσίδα γύρω από τις βάσεις στήριξης. Το μήνυμα ξεκάθαρο. Ο ζαπατιστικός στρατός δε θα τους αφήσει ποτέ μόνους.

Το μεσημέρι, εμφανίζεται έφιππος ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος,  φορώντας ένα πειρατικό κάλυμμα στο δεξί μάτι και στο αριστερό χέρι ένα μαύρο γάντι στο οποίο είναι ζωγραφισμένος ένας άσπρος σκελετός. Και στη θέση του παραδοσιακού AR-15  μια ματσέτα.  Όλοι μαζί, η Γενική Διοίκηση του EZLNσυντονίζουν έναν στρατιωτικό χαιρετισμό προς τις βάσεις στήριξης, τα μέλη της Έκτης και τα ελεύθερα μέσα και αποχωρούν λίγα λεπτά αργότερα. Μετά από λίγο ακούγεται από τα μεγάφωνα η φωνή του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Μάρκος ο οποίος ως «Εξεγερμένο Ραδιόφωνο» [2] απευθύνει χαιρετισμό ιδιαίτερα στα «ανεξάρτητα, αυτόνομα, ελεύθερα ή όπως αλλιώς λέγονται» μέσα.

Στη σκηνή ανεβαίνει η Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή του EZLN, και ο Κομαντάντε Τάτσο,  παίρνει το λόγο. «Ήρθαμε εδώ για να τιμήσουμε έναν μεγάλο σύντροφο, όχι στο μέγεθος ή στο ύψος.  Βρισκόμαστε εδώ όλοι και όλες για να τιμήσουμε τον αξέχαστο σύντροφό μας Γκαλεάνο, το όνομά του, την αντίσταση του, το είναι του, ως μαχητή ενάντια σε όλες τις προκλήσεις των παραστρατιωτικών που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει.» «Η απόδειξη είναι ότι βρισκόμαστε εδώ, τηρώντας την υπόσχεσή μας. Με αυτά τα αληθινά λόγια σας το αποδεικνύουμε εδώ μπροστά στον σύντροφό μας Γκαλεάνο. Στο λόγο των ζαπατίστας δεν υπάρχει κοροϊδία,  ψέματα, ή δισταγμός. Αυτό που έκαναν οι παραστρατιωτικοί της CIOACστο χωριό αυτό της Ρεαλιδάδ, τον έκαναν στον EZLN. Δεν ήταν ούτε θα είναι η τελευταία ενέργεια των παραστρατιωτικών. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και  έτοιμοι προκειμένου να αμυνθούμε και να αποκρούσουμε αυτές τις επιθέσεις. Είμαστε σίγουροι ότι θα μας κάνουν χιλιάδες μαλακίες. Αλλά θέλουμε να τους πούμε ότι πάντα θα υπάρχει απάντηση από μας, από τον EZLN, ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι οι άντρες και γυναίκες ζαπατίστας είμαστε εδώ. Για μας είναι ξεκάθαρο, όταν χτυπούν έναν από μας,  μας χτυπούν όλους. Αυτό θέλουμε να σας πούμε με την παρουσία μας σήμερα εδώ σε αυτή την εκδήλωση τιμής στον αγαπημένο και αξέχαστο σύντροφό μας Γκαλεάνο . Σύντροφος Γκαλεάνο, Παρών. Σύντροφος Γκαλεάνο. Παρών. Σύντροφος Γκαλεάνο. Παρών».

Στους λόγους που ακολουθούν, από τον Εξεγερμένο Υποδιοικητή Μοϊσές, και τα μέλη της Παράνομης Επαναστατικής Ιθαγενικής Επιτροπής γίνεται ξεκάθαρο ότι για τους ζαπατίστας ο θάνατος δεν είναι το τέλος του αγώνα, ούτε το τέλος της οικοδόμησης της αυτονομίας. Ακολουθούν μια σειρά μηνυμάτων που απευθύνονται στα μέλη της Έκτης που για άλλη μια φορά τήρησαν την υπόσχεση που είχαν δώσει από το 2005 με τη συμμετοχή τους στο κάλεσμα της Έκτης Διακήρυξης, «αν χτυπούν έναν από μας, μας χτυπούν όλους». Διευκρινίζουν ότι «ο EZLN δεν μπορεί να εισέλθει έτσι απλά στις κοινότητες, παρά μόνο αν αυτές του το ζητήσουν για να αποδώσει δικαιοσύνη. Η οργή που αισθανόμαστε είναι ενάντια στον καπιταλισμό, και όχι ενάντια σε όσους εξαπατώνται από αυτόν.» «Βρισκόμαστε εδώ για να ερευνήσουμε τα γεγονότα, και να συντροφεύσουμε την οικογένεια και τους συντρόφους της Ρεαλιδάδ. Δεν πρέπει να κατευναστεί  η οργή μας με τις συλλήψεις που έκανε η κυβέρνηση της Τσιάπας. Είναι μια μασκαράτα, δεν είναι δικαιοσύνη.  Το κάνουν μόνο και μόνο για να κατευνάσουν την οργή που νιώθετε, σύντροφοι της Έκτης». Καταγγέλλουν ως υπεύθυνους της δολοφονίας του δασκάλου Γκαλεάνο την Φλορίντα  Σάντις, δημοτικό σύμβουλο με το PAN [3]στην πόλη Λας Μαργαρίτας, τον Λουίς Άλβαρες, επικεφαλή της Επιτροπής για την Ειρήνη στην Τσιάπας, τον Καρμελίνο Ντίας Λόπες οι οποίοι «είχαν κρυφές συναντήσεις με στόχο να προκαλέσουν προβλήματα στους ζαπατίστας,  με αντάλλαγμα χρήματα, προγράμματα και όπλα.»  Καταγγέλλουν επίσης ότι «πίσω από τις επιθέσεις βρίσκονται τα τρία επίπεδα της κακής κυβέρνησης, ο βουλευτής, ο κυβερνήτης, πρώην κυβερνήτης και ανώτατος παραστρατιωτικός Ενρίκε Πένια Νιέτο [4]».

Η επίσκεψη στον τάφο του Γκαλεάνο

Με τη δύση του ηλίου, ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές ανακοινώνει ότι ήρθε η ώρα να επισκεφθούν τον τάφο του συντρόφου, και  να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην οικογένειά του, στην συντρόφισσά του, και στις ζαπατιστικές βάσεις στήριξης.

Χιλιάδες ζαπατίστας  και μέλη της Έκτης σχηματίζουν μια τεράστια ουρά μέχρι τον τάφο.

Σύντροφοι και συντρόφισσες με κουκούλες στα πρόσωπα,  κυκλώνουν το μνήμα,  σαν μια μεγάλη αγκαλιά . Με σηκωμένη την αριστερή γροθιά και με στρατιωτικό χαιρετισμό, ένας ένας περνά αφήνοντας μια πέτρα στην άκρη του.

«Γιατί η πέτρα σύντροφε;»

«Κάθε ένας που δεσμεύεται να αγωνιστεί αφήνει μια πέτρα, γιατί όπως ο Γκαλεάνο, είναι το σύμβολο της αντίστασης ως το θάνατο».

Τα μέλη της Έκτης επαναλαμβάνουν  το ίδιο τελετουργικό σαν μια υπόσχεση να αγωνιστούν για έναν άλλο κόσμο ελεύθερο. Έτσι ο πόνος δίνει τη θέση του στην ελπίδα.

Η εκδήλωση τιμής τελειώνει με τους λόγους του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Μοϊσές -ο οποίος ανακοινώνει τα αποτελέσματα της έρευνας και τις αποφάσεις του EZLN– και του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Μάρκος που αναγγέλλει την «εξαφάνισή του».